مارتین هایدگر Martin Heidegger

مارتین هایدگر

تفکر هایدگر به ما سفری را در مسیر زندگی پیشنهاد می‌دهد. سفری از بی اصالتی به اصالت. سفری از میان‌مایگی به وجود اصیل در جهان که در آن زمامدار واقعی زندگی خود هستیم. مهمترین عامل زندگی غیراصیل غفلت از مرگ است و تنها وقتی که از مرگ به عنوان پایان تمامی امکان‌هایمان آگاه می‌شویم، می‌توانیم به فهم عمیق‌تری از معنی وجودمان دست پیدا کنیم. انسان اصیل کسی است که از تناهی خود آگاه است. زندگی مرگ‌آگاهانه یک زندگی قویا معنادار است. هایدگر بر خلاف تولستوی بر این باور است که جاودانگی نه تنها به زندگی معنا نمی‌بخشد بلکه از زندگی معنازدایی می‌کند، زندگی ما معنادار است چون مرگ‌مان روزی فراخواهد رسید. 

هایدگر پس از چرخش در اندیشه‌هایش نگاه دیگری نیز در خصوص معنای زندگی ارائه می‌کند. معنایی که این بار نه فردی بلکه کلی و جهانی است. معنایی که به نسبت ما با طبیعت و هستی مرتبط است.